Verona’ya teşebbüs biraz heyecanlı oluyor… Dolomitler’de yakalandığım tipiyi sağ salim atlatıyorum lakin yolda sağanak yağmura ve doluya yakalanıyorum. Silecekler hiçbir işe yaramıyor. 2 saatlik yolu neredeyse 4 saatte tamamlıyorum. ‘Fazla turistik, ‘Romeo ve Juliet’ten ötürü abartılıyor mu’ derken adım atar atmaz önyargılarımı yok eden, âşık olacağım bir kent çıkıyor karşıma. Verona, Venedik ve Milano’nun tam ortasında, küçücük…
Bu kenti bu kadar meşhur yapan Shakespeare’in ‘Romeo ve Juliet’inin burada geçiyor olması. Lakin yalnızca Juliet’in konutunu görmek için gitmek kente haksızlık. Roma, Venedik üzere ünlü değilse bile bir İtalya kentinden beklediğiniz her şeyi sunuyor Verona; şahane mimari, tarih, sımsıcak sokaklar, kaliteli yeme-içme. Rastgele girdiğim sokakların bile hepsi birbirinden hoş. Verona, 1117 yılında yaşadığı büyük sarsıntıyla yerle bir olmuş lakin zelzeleden sonra Romanesk mimariyle yine inşa edilmiş. Bu dokusunu hâlâ koruyor.
Latte isterken dikkat!
Avrupa kentlerini bahar aylarında gezmeyi daha çok seviyorum. Hava ne sıcak ne soğuk; kent hem canlı hem de turist kalabalığından uzak. Sabah odamın yeşil panjurlu penceresinden kentin renkli konutlarına karşı gözlerimi açıyorum. Eski kent bölgesinde kalarak yanlışsız seçim yapmışım. Evvel meşhur meydanı Piazza delle Erbe’ye gidiyorum.
Sabahın erken saatleri, yerliler meydanda kuracakları pazarın telaşı içindeler. Ben de pötikare kırmızı örtülü bir masada sabah kahvemi yudumlayarak etrafı seyrediyorum. Kahve deyince çıktığım her seyahatte âlâ kahvecileri bulmayı ve gittiğim ülkenin kahve kültürünü tanımayı kendime misyon ediniyorum. İtalya espresso’nun anavatanı. Bu ülkede makûs kahve içme ihtimaliniz pek yok. Sabah sabah espresso sert geldiğinden ‘cafe latte’ diyerek sütlü kahve sipariş ediyorum. Başında ‘cafe’ demeyi unutmuyorum zira Roma’da bir kahveciye girip ‘latte’ istediğimde önüme yalnızca süt gelmişti. İtalyanlar üzere davranmak isterseniz espresso’nuzu ayakta, iki-üç yudumda içip ‘ciao’ diyerek yerden ayrılmanız gerek.
Meydandaki Lamberti Kulesi şahane kent görünümü sunuyor. Kulenin zirvesine varmak için soluk soluğa çıktığınız onca basamağa değiyor. Kentin her bir yapısını fotoğraflamak istiyorum. Hepsi mükemmel mimariye sahip, renkleri muazzam.
Şehir hem yürüyerek hem de bisikletle gezmek için çok ülkü. Ben her ikisini de yapıyorum. Verona’da o denli sayısız gezilecek yer yok. Lakin o denli hoş ki adımlayacağınız her bir sokağından inanılmaz keyif alıyorsunuz. Yalnızca sokaklarında dolaşmak bile kentin büyüsüne kapılmak için kâfi.
Sıra geldi Juliet’in lisanlara destan meskeni Casa di Giulietta’ya. Shakespeare’in hayali karakterlerinin bu türlü somut bir konutunun olması ve tüm dünyadan her yıl yüz binlerce ziyaretçi çekmesi inanılmaz. Romeo’nun Juliet’e aşkını ilan ettiği meşhur balkonun aslında konutun özgününde olmadığını öğreniyorum, sonradan eklenmiş. Konutun bahçesinde Juliet’in heykeli var. Bana biraz uydurma geldi ancak heykelin sağ göğsünü tutarsanız baht getiriyormuş. Bahçeye fiyatsız girilebiliyor lakin konutun içini gezmek için bilet almanız gerekli.
Dört katlı meskende Juliet’in yatak ve kıyafetlerinin sergilendiği oda en ilgi cazip kısımlardan. Konutta bir de not yazacağınız defter var. Deftere Shakespeare’den bir alıntı bırakıyorum: “Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?”
Evden sonra kentin bir öteki ünlü meydanı Piazza Bra’ya yürüyorum. Burada Verona’nın simgelerinden Arena di Verona var. Arena, Roma’daki Kolezyum’dan biraz daha küçük lakin Roma’dakinden daha eski ve sapasağlam ayakta. Burada opera ve gibisi etkinlikler düzenleniyor.
En hoş Rönesans bahçesi
Yine yürüme uzaklığındaki bir öbür tarihi yapı olan Duomo di Verona’ya gidiyorum. Sarsıntılar atlatan katedral birkaç kere yenilenmiş. Verona’nın hareketli bir kültür-sanat hayatı var. Kentin görülebilecek bir öbür noktası Palazzo della Gran Guardi. Burada çeşitli stantlar düzenleniyor. Yerli halkın Dante Meydanı dediği Piazza dei Signori’yi çevreleyen yapılar çok etkileyici. Kentin en hoş fotoğraf noktalarından biri, ortaçağdan kalma bir kale olan Castelvecchio. Pietra Köprüsü’ne varınca muazzam bir Verona görüntüsüyle karşı karşıya kalıyorum. Kenti kendi telaşsız süratiyle gezerken karşıya geçip Verona’nın öteki kısımlarını da keşfe çıkıyorum. Burada gördüğüm en hoş yer Giusti Bahçeleri. Avrupa’nın en hoş Rönesans bahçelerinden biriymiş. İçinde küçük labirentler var. Rivayete nazaran labirentin içinde birbirlerini bulabilen çiftler sonsuza dek ayrılmazlarmış.
Verona’ya direkt uçuş yok; fakat Venedik, Milano ya da Bologna’ya uçup buradan araçla ya da trenle geçebilirsiniz. Ben internetten günlüğü 20 euro’ya kiraladığım küçük otomobilimi Bologna Havalimanı’ndan alıp düştüm yollara. Yaptığım onca yol konforlu ve hesaplı oldu.
At ve eşek eti yeniyor
İtalyan mutfağının her lezzetini seviyorum. Verona’da ilgimi çeken şey at ve eşek eti yemeleri. Osteria denen tipik Verona restoranlarının menüsünde karşıma çıkınca şaşırıyorum. Daha evvel Kazakistan’da at etini denemiştim fakat tekrar denemek için hevesim yok. Pizza, makarna ve risotto şöleni yaşamak çok daha alımlı. Trattoria Al Pompiere, Osteria al Duca, Corte Farina Pizzeria, Aquila Nera kentte âlâ yemekler yiyebileceğiniz restoranlar ortasında.