Birleşmiş Milletler (BM), ozon katmanını kurtarma gayretlerinin sonuç verdiğini ve tabakanın onyıllar içinde kendini toparlayacağını açıkladı.
BM’nin değerlendirmesinde, ozon katmanına ziyanlı gazların önlenmesine yönelik 1987’de yapılan mutabakatın başarılı olduğu belirtildi.
Ozon katmanı, atmosferin ince bir modülü lakin güneşten gelen ultraviyole ışınları büyük ölçüde engelliyor.
Tabaka inceldiğine, radyasyon dünya yüzeyine ulaşıyor ve bu beşerler ile öbür canlılara ziyan verebiliyor.
Ultraviyole ışınlar DNA’ya ziyan verebiliyor ve güneş yanıklarına yol açtığı için deri kanseri üzere uzun vadeli problemlere yol açabiliyor.
Ozon katmanı 1970’li yıllarda incelmeye başladı.
Ozon katmanına ziyanlı kloroflorokarbonlar, sprey kutularında, buzdolaplarında, bina yalıtımlarında ve klimalarda bulunuyordu.
Tabakada büyüyen bir delik bilim insanları tarafından 1985’te keşfedildi. İki yıl sonra zehirli kimyasallara karşı 46 ülkenin imzaladığı Montreal muahedesi yapıldı.
Anlaşma daha sonra tüm BM üyeleri tarafından kabul edildi ve ozon katmanına ziyan veren gazların neredeyse % 99’undan vazgeçildi.
Ozon katmanındaki delik Güney Kutbu civarında 2000 yılına kadar büyümeye devam etti ve daha sonra toparlanmaya başladı.
BM, ABD ve AB kurumları tarafından ortaklaşa yapılan çalışmada ise Montreal Sözleşmesi’nin umulduğu üzere işe yaradığı tespit edildi.
Çalışmada, mevcut siyasetlerin devamı halinde, ozon katmanının 1980’li yıllardaki haline geri döneceği belirtildi.
Ozon katmanındaki gerileme, iklim değişikliğinin direkt bir sonucu değil.
Ancak çalışmada, ozon katmanını kurtarmanın global ısınmayla gayrete dolaylı bir katkısı olacağı, kullanımına son verilen sera gazlarının kıymetli bir karbon kaynağı olduğu kaydediliyor.
Söz konusu gazlardan vazgeçilmesinin, her yıl yüzde 3 oranda artan kullanımına kıyasla yüzyılın ortasına dek 1 derecelik ısınmayı engellediği vurgulanıyor.